1e week Project Hope

Deze aankomende 2 weken lopen we mee met een project tegen HIV/aids en tuberculose. Er zijn elke dag consultaties voor weinig geld. De mensen betalen ong. 0.90 cent en dan worden hun ’vital signs’ opgenomen, zoals bloeddruk, gewicht en pols. Vervolgens gaan ze langs bij een dokter en die bepaalt of er bloed afgenomen moet worden en of verdere behandeling nodig is. De medicatie is gratis. De mensen moeten wel betalen voor het bloed prikken maar ook dat word deels vergoed door Project Hope. Naast consultaties, gaan ze ook naar de dorpen om daar voorlichting te geven en een kijkje te nemen bij patiënten en huiskringen. Woensdag hebben we 2 traditionele dokter bezocht. Dit zijn dokters die in hun eigen huis met eigen medicijnen mensen ‘genezen’. We zijn eerst bij een real look a like medicijn dokter geweest. Precies eentje die je ziet in de Donald Duck. Alleen mag je er nu niet om lachen.. Hij was heel blij dat we een kijkje kwamen nemen. Hij liet zijn huis zien. Nou, het is bizar dat mensen daar mogen komen. Zo vies, open vuur in het midden van de kamer. Je kan een huis hier voorstellen als 1 kamer, rieten dak, alles donker en vies; overal ligt eten en vieze pannen.. Het is zo erg om te beseffen dat mensen hierin kunnen leven. Dat is hun leven, een huis is hier alles voor hen. Maar tegelijkertijd zie je de blijdschap en trotsheid. Zo trots dat ze een huis kunnen laten zien, want ook dat is niet vanzelf sprekend. Deze man behandeld kanker, buikgriep en hoofdpijn. Bij de eerste dokter waren we nog zo onder de indruk dat we geen vraag konden verzinnen. Zo overdonderd van alles wat je ziet.
De tweede traditionele dokter behandelde alleen kanker. Hij maakt de medicijnen van palmbomen en gras. Helemaal van de natuur. Het is een zwarte poeder en dat moet je dan mengen met palm olie. Je kan het zo oplikken. We hebben het uiteraard geproefd! Het smaakt gewoon naar pindasaus (gelukkig..). Een medewerker van Project Hope, die mee was, vertelde dat zijn dochter op een avond ontzettend veel last had van haar buik. Was ook aan de diarree, hij had haar de poeder gegeven en het was de volgende ochtend al over. Dus wij natuurlijk ook een zakje meegenomen.  Toen we in zijn behandel kamer kwamen, was dit nog erger dan de vorige. Gebruikte messen lagen op de grond, bloed spetters en de plaats was nog veel viezer.. Ik zou daar voor mn leven nooit behandeld willen worden, maar hier moeten ze wel. Je mag namelijk zelf weten hoeveel geld je geeft. Toen wij de medicatie poeder wilden kopen, moesten we gewoon wat geld op de grond gooien. Zonder dat die dokter het zag. Wat een super interessante dag!
Donderdag zijn we een huiskring gaan bezoeken. Een groep van 21 vrouwen die elke maand bij elkaar komen om te praten over HIV. Er waren er maar 12 omdat de andere vrouwen het niet meer kunnen betalen. Elke maand moeten ze 15 CFA betalen. Dat is ong. 1/2 cent. Gewoon omdat ze niet meer kunnen betalen. Bizar he?! Al deze vrouwen zijn hiv besmet, of hun kinderen of zijn weduwe. Het geld dat ze elke maand moeten geven, geven ze aan het eind van elk jaar aan iemand van de vereniging die het het hardst nodig heeft. MacDonald, directeur van Project Hope, had het idee om een kippen-boerderij te gaan beginnen. Kippen van 3 weken oud kopen, vetmesten en na 2 maanden verkopen voor wat meer geld. Zo kunnen ze meer geld verdienen en kunnen ze vaker bij elkaar komen en andere mensen helpen in hun omgeving. Maar ze hebben niet genoeg geld om kippen te kopen.. Dus gaan Jacoline, Tara en ik ons eerste project starten hier. We kopen 10 kippen, voer en helpen met het zoeken van een ruimte. We hebben er echt zin in, en de vrouwen ook. Gelijk een heel lied voor ons gezongen. Ik kan het nog wel 10x zeggen, maar tis echt bijzonder om hier te zijn! Ze hebben beloofd om ons foto’s te blijven sturen, zodat we vanuit Nederland nog helemaal up-to-date zijn.