Veel plezier met lezen!

Zondag 6 april 2014

Wat heb ik een heerlijk bed! En eindelijk weer een keer lekker geslapen.. Vanochtend hebben wij een kerk bezocht, 5 minuutjes van ons huisje vandaan. Echt een hele mooie kerk en ook best groot. We werden nog welkom geheten in de kerk door de dominee en de priester (denk ik) en vond het heel erg dat er in gebroken was. Hij noemde ons gelijk ‘vrienden’. De kerk was niet helemaal wat ik had verwacht. Er was wel een koor, heerlijk om naar te luisteren. Maar verstaan deden we niet. Het was zo onduidelijk Engels en heel de kerk was rumoerig. Na 1 uur en 3 kwartier stonden we weer buiten. Het was ontzettend warm en benauwd. We zijn nog even terug gegaan naar het huisje om wat geld te pakken en daarna zijn we naar een plaatselijke markt gelopen. Het was 20 minuten lopen. De markt was niet heel bijzonder omdat het op een zondag was. De markt is hier om de 8 dagen. We hebben heerlijke verse groenten gekocht want morgen gaan we aardappelen met boontjes eten. Bizar hé?!  Ik had niet verwacht dat ik dit zou zeggen maar ik zie er naar uit. Eindelijk lekkere aardappeltjes. Ik had mn witte jurkje aan maar die was helemaal oranje van het stof. Was ook nog uitgeleden op een helling hahah. Even een lach-momentje M’n elleboog is wel open dus heb ik even goed schoongemaakt want niks is hier schoon.( Voordat mn arm strak geamputeerd moet worden) Alcohol doekje bijt als een malle. Maar tis nu wel lekker schoon. Mn jurkje gelijk even in de biotex gelegd want anders krijg je dat er nooit meer uit. We hebben tussen de middag een heerlijk eitje gebakken. Dat was echt even een ‘thuis-momentje’, maar geloof nooit dat pa en ma meer hebben genoten van hun eitje, dan ik!  Daarna even een relaxed middagje gehad. Als avondeten hadden we lekkere restjes van de hele week want hier in Afrika gooien wij niks weg! Haha.. We zijn net even langs een non geweest die onze stage gaat regelen. Echt zulke leuke mensen hier. Wereld van verschil vergleken bij Bafut. De nonnen hier maken alleen maar grapjes over dat we blank zijn maar wij mogen ook gewoon grapjes maken over hun zwarte kleur. Heel leuk! We probeerden ze ‘Hoe gaat het?’ aan te leren. Geniaal, ze kunnen hier heel moeilijk de ‘G’ uitspreken. Het lijkt dan net alsof ze moeten kotsen.. Morgen om half 8 moeten we bij the office zijn. En dan maken we wat afspraken over hoe en wat. Ik heb er vreselijk veel zin in. Ik hoop dat de tijd zo wat sneller gaat. We voeren nu eigenlijk niet zoveel uit en dan duren de dagen wel lang. Vanavond lekker vroeg slapen want ben ontzettend moe!

Maandag 7 april 2014

Vandaag is een spannende dag want het is onze eerste dag in het nieuwe ziekenhuis. Ik was al heel vroeg wakker dus had alvast de tafel gedekt en de waterkoker aangezet. De waterkoker gebruiken we zo vaak op een dag. Echt een uitvinding! We begonnen onze dag met afspraken maken. We werken op maandag, dinsdag, woensdag en donderdag. Het zijn dagen van kwart voor 7 tot 2 uur. Maar je blijft je werk doen tot het afgelopen is. Er is zoals in Nederland geen afdeling zoals cardiologie. Hier heb je vrouwen, mannen en kinderen gescheiden dus alle ziektes door elkaar heen.
Je hebt wel ‘sedjuca’, dat zijn de mensen die geopereerd zijn. En de motor- en auto-ongelukken is ook nog een afdeling. Dat komt denk doordat dat meestal wonden en amputaties zijn. Samen met Tara en Naomi (2 :P) zitten we op de gedeelde afdeling van mannen vrouwen en kinderen. De zorg is hier niet zo groot omdat de familie de zieken wassen en verzorgen het eten.
Daarna hebben we wat witte broeken gepast want die hadden we zelf niet mee genomen. We voelen ons al echte zusters  Wat een gezeik was dat trouwens! Je hebt zoveel verschillende maten, van 4 tot 50, 44 tot 60? Zijn waarschijnlijk allemaal broeken die ze gekregen hebben. Ik heb er 2 gekregen. Nu ik het zo typ lijkt het allemaal heel snel te gaan maar ze zijn hier zo langzaam! Alles gaat op een sloom tempo. Daar moet je wel even aan wennen hoor.. Het was ondertussen al 10 uur haha!
We mochten kijken bij een infuus dat opnieuw ingebracht moest worden bij een kindje van ong. 1,5 jaar. Het werd gewoon buiten gedaan op een stoel. Zodra dat kindje een wit jasje zag begon het te krijsen omdat ze al wist wat er ging gebeuren. Bij gekleurde mensen is de ader heel moeilijk te zien door de gekleurde huid, dus lijkt me ontzettend moeilijk om dan te injecteren. Gelukkig had ze hem in één keer gevonden en was het zo gebeurd. Het rare was dat niks met handschoenen werd gedaan. Er kwam bloed op haar hand en er was niks ter bescherming. Het zou me niks verbazen als kruisbesmetting hier heel vaak voorkomt.
Daarna heb ik mensen naar een ruimte gebracht waar ze een foto moesten maken. Ik moest ze dan helpen met uitkleden. Er zijn hier heel veel mensen met tuberculose. Dat is een ziekte in de longen. Echt ongelofelijk ziek ze hiervan kunnen worden. De mensen kunnen bijna niet op hun eigen benen staan. Ze schreeuwen van de pijn als ze op de fotoplaat moeten gaan liggen. Afgrijselijk om te zien. Er was ook een vrouw die een paar maanden geleden nog een baby heeft gebaard terwijl ze tuberculose had. Door de bevalling is ze nog vermoeider geraakt en heeft dus kleiner kans op overleven. Ik vind het heel erg om dan die baby te moeten vasthouden. Ik vroeg ook of ze geen familie had omdat het ziekenhuis daar vol is met allemaal familieleden. Maar hij antwoorde dat haar (ex-)man al haar familie had verstoten door te zeggen dat het ontzettend besmettelijk is. Maar het is hier slikken en weer door gaan. Je ziet de meest vreselijke dingen maar daar moet je niet al te lang bij stil staan. Om 12 uur mochten we gaan lunchen. Dus konden we even alle gedachten op nul zetten, maag weer vol eten anders ga je echt van je stokje hier. En na een half uur gingen we weer op weg. Nu mochten we bij alle patiënten de bloeddruk, pols en tempratuur gaan meten. Dit was wel leuk omdat we dit zelf mochten doen. Eindelijk iets zelfstandigs. Ik vond het ook echt leuk om weer m’n rol te spelen. Heerlijk. De nonnen hier zijn geweldig. Zo grappig hoe ze met ons om gaan. Na het eten is de tijd best snel gegaan. We mochten om half 3 weer naar huis toe. Er word hier gezegd dat om 2 uur je dienst klaar is maar je gaat altijd gewoon door totdat je écht klaar bent. Er word hier wel overgedragen maar dat ik meer of er een patiënt ziek is of koorts heeft en dat soort dingen. Toen ik thuis kwam was ik zo moe. Vind het heerlijk om nu wat dingen van me af te schrijven. De indrukken die je hier krijgt is echt bizar. Had niet verwacht dat het zoveel impact op je zou hebben. Maar alsnog ben ik vreselijk dankbaar dat ik hier mag zijn en samen met de meiden mag genieten van het samenzijn als, nu al, hechte groep! Straks ben ik aan de beurt om de WC&DOUCHE schoon te maken, let’s go! 


Dinsdag 8 april 2014

Daar gaan we, 2de dag stage. Vandaag moesten we de bedden van heel de ‘medical’ afdeling gaan opschudden en verschonen. Ze doen hier elke bed opnieuw opmaken. Dus bij elke bed moet je alles eraf halen en als het schoon is moet je precies hetzelfde er weer op leggen. Heel dubbel werk dus. Het was niet zo leuk omdat de bedden hier heel laag zijn dus je staat heel de tijd met je rug gebogen. Mijn rug is al niet de sterkste dus dit was echt funest. Dit moesten we de hele ochtend doen want eer dat je klaar bent is het ong. 11 uur. Het was echt een lange dag. Om 12 uur mochten we pauze houden dus zijn we lekkere boterham gaan eten. We waren er zo moe van, dat we de kinderkleertjes uit gingen zoeken en ze die middag gingen geven. Even een opkikker nodig! Oh echt, ik wou dat jullie allemaal bij dit moment waren. Hoe blij deze mensen zijn met kleren is onbeschrijfelijk. Echt bizar. Ze begonnen allemaal te klappen en waren zo blij! Maar de ouders van de kinderen werden ontzettend hebberig. Op een gegeven moment zaten ze gewoon in onze tassen te graaien. In zo’n land pakken ze echt alles wat ze kunnen pakken. Er was ook een vrouw zwanger en daar hebben we een pakketje aan gegeven. Daarna zijn we naar de afdeling verloskunde gegaan en daar waren ong. 12 kindjes. Ons viel meteen op dat het grootste deel jongens zijn. Er waren maar 3 meisjes. We hebben eerst even de kindjes bekeken en zijn daarna de kleren bij elkaar gaan zoeken omdat ze anders weer zo hebberig zouden worden. We hebben ze 2 shirtjes en een spuugdoekje en sommige nog een paar met sokjes. Ze waren zo blij. En heb nog een hele mooie foto mogen maken van een prachtige baby. Er was ook nog een man die helemaal vast gebonden zit omdat hij psychisch niet helemaal goed is. Voor hem hadden we eigenlijk niks. Dus hebben we hem een paar klompjes waarop HOLLAND stond gegeven. De familie vond het een heel mooi gebaar. Hier krijg je ook zo’n goed gevoel van. Daarna was het alweer 2 uur en is onze werktijd afgelopen. Toen we thuis kwamen hebben we even uitgerust en ben ik daarna de wc en douche gaan schoonmaken. Voor de rest hebben we eigenlijk niet zoveel uitgevoerd maar gewoon een relaxed avondje gehad. Totdat Anouk een muis zag lopen. Iedereen stond op een stoel en niemand voerde wat uit dus toen heb ik maar m’n heldensokken aangetrokken en ben ik die muis onder de koelkast gaan zoeken. En ja hoor, een piep klein muisje maar we durfde hem niet te pakken. Wij de security, die nu elke avond en nacht bij ons huis de wacht houdt, gehaald en die heeft het proberen te pakken. Maar het was te vergeefs.. we hebben het muisje maar laten genieten van ons huisje. Alles beter dan een kakkerlak haha!

Woensdag 9 april 2014
3de dag stage, eerlijk gezegd totaal geen zin en voelde me ook niet helemaal lekker. Je darmen moeten toch wennen aan het eten hier. Gelukkig heb ik nog 1 van de sterkste darmen hier want iedereen is al een keer ziek geweest. We moesten (verrassend) bedden opmaken. Het misselijk worden en pijn in de buik werd steeds erger. Even een ibuprofen en weer door gaan. We hebben weer een ochtendje patiënten een schoon bedje bezorgd. Het is moeilijk om te denken dat bedden opmaken er ook bij hoort, maar helaas is het wel zo. Ik ben na de pauze thuis gebleven. Lekker in bed gaan liggen en even wat energie bijtanken. Na een uurtje werd ik wakker gemaakt door een non. Ze waren bezig om de boiler te maken en ze wilde weten welke matrassen vervangen moesten worden. Ik voelde me weer een klein beetje beter. S’avonds ging het eigenlijk heel goed maar na een nacht slapen voelde ik me alweer belebbert.

Donderdag 10 april 2014
Heel de dag ziek geweest, dus over deze dag is niet heel veel leuks te vertellen haha!

Vrijdag 11 april 2014
VRIJDAG, SCHOONMAAKDAG! We hebben er zin in… De groep opgesplitst in 2en. 4 meiden naar Bamenda voor de grote boodschappen en de andere 4 blijven hier om het huisje schoon te maken en de was te doen + strijken. Ik bleef achter om schoon te maken. De grond was zo vies. Het heeft flink geregend te afgelopen dagen dus al het modder lopen we naar binnen. De was is ook ontzettend groot omdat wij in Bafut niks konden wassen dus dat betekent schrobben met jacoline! Na een pauze met een heerlijk cakeje, zijn we nog even doorgegaan. Om 2 uur kwamen de andere meiden terug en wilden wij net gaan dweilen.

Zondag 13 april 2014
Vandaag gingen wij naar Lake Nyos. Met de motor. Dit was nog even de vraag want Truus had ons eigenlijk gezegd om niet met een motor weg te gaan. Maar wij zijn lekker zelfstandig gaan regelen, dus zodoende stonden om 6 uur 6 motors klaar. Wat een avontuur was dat zeg. De ‘weg’ was nog nat en modderig dus we konden ieder moment onderuit gaan. We zaten trouwens met zn 3’en op een scooter. Het was echt genieten. Het uitzicht was onvoorstelbaar mooi. We reden door de bergen zo langs en door elke berg heen. Na 3 uur op de motor kwamen we aan, het was precies zoals ik het me had voorgesteld. Het meer was echt vies oranje en er waren mensen van het leger. We moesten onze paspoorten afgeven en daarna was het een bergje aflopen en je keek zo op het hele meer. Wel even bizar als je dan bedenkt dat er 1700 mensen zijn overleden door het gif. We zijn nog een heuvel afgelopen door de jungle en kwamen uit bij een hele mooie waterval met beekjes. Ik heb beesten gezien die je liever niet wil zien haha! Het was echt ontzettend warm maar we waren allemaal dik aangekleed voor de veiligheid (als we van die motor af zouden vallen). Toen we terug reden hebben we maar gewoon typisch afrikaans gedaan en in onze korte mouwtjes achter op gesprongen. We kwamen langs hele arme dorpen. De huizen zijn gemaakt van poep en het dak van riet. Ook zij waren echt blij en enthousiast om wij, als blanken, te zien. Toen we even een pauze hielden gingen onze chauffeurs een liter bier in een kwartier opdrinken. Daarna viel ons meteen op dat ze harder gingen rijden en als een stel malloten. Na de terugrit van berg op berg af(2 uur) kwamen we weer in ons oud vertrouwde Njinikom aan. Na in totaal ong. 5 uur op een motor te hebben gezeten, kregen we een rekening van 15 euro p.p., daar ben je dan een hele dag voor weg. Echt goedkoop hier! De beveiliger die met ons mee was, vond dat we God maar moesten bedanken dat we allemaal weer veilig thuis waren gekomen.. Dat laat wel zien hoe gevaarlijk het achteraf was. Maar ontzettend leuk om mee gemaakt te hebben! Al onze billen zijn bond en blauw..

Maandag 14 april tot donderdag 17 april 2014
Even een update van de stagedagen. Ik ben heel de week al aan het meelopen met de injecties. Eerst nog even meekijken hoe dat er hier aan toe gaat. Er zijn ong. 6 afrikaanse studenten bij gekomen en daardoor lopen we nu met 10 studenten op 1 afdeling. Dat is veel, want we hebben maar 16 patiënten. Er is dus vrij weinig te doen voor ons. Vandaag mocht ik beginnen met de injecties. Het was echt heerlijk om weer iets zelfstandig te mogen doen. Ik mocht 2 patiënten met tuberculose prikken en bij een aantal patiënten medicijnen door infuus gegeven. De handeling word hetzelfde gedaan als in Nederland. Er word hier wel gespoten met een optreknaald dus dat is even omschakelen. Gelukkig ben ik dit wel een beetje gewend van andere stages. Die naalden zijn bijna niet te betalen. Ik vind het wel moeilijk om te beseffen dat tuberculose heel erg besmettelijk is. Je moet vragen of ze hun mondkapje op willen doen en dat lijkt, voor mij, net alsof ik ze vies vind ofzo. Maar tis voor m’n eigen bestwil  Toen we klaar waren met de injecties mochten we meelopen met de dokter uit amerika. Echt interessant, we leerde ontzettend veel over de ziektebeelden en behandelingen. Zo hebben we woensdag meegeholpen met een onderzoek van een patient. Zijn had pijn op haar borst en had moeite met ademen. We moesten haar helpen naar de X-ray. Daar worden foto’s gemaakt. Na een echo en röntgenfoto kwamen we erachter dat ze erg veel vocht in de longen had. Ze wisten niet waar het vandaan kwam. Ze kreeg direct een drain. Er werd een naald in haar zij geprikt en meteen kwam er vocht en pus uitlopen. Als we iets later waren geweest had ze kunnen overlijden. Er is ook een Nederlandse patient. Hij woont al zo’n 46 jaar in Afrika als missionaris. We gaan vaak even bij hem langs, hij kan zulke leuke verhalen vertellen 
We mochten ook wat echo’s maken bij elkaar. Heel leuk om te doen. We hebben elkaar hart, leven en baarmoeder gezien. Bijzonder om te horen hoe heel je lichaam in elkaar zit en dat je gezond bent!
Ik heb het ontzettend naar mijn zin, ook al is het soms zoeken naar bezigheden. De kinderen zijn ook blij als je even langs komt. Er is ook een klein kindje, Terry, op de afdeling. M’n kleine vriend in het ziekenhuis. Elke dag probeer ik een lach op z’n gezichtje te toveren maar hij is zo ziek…

Zaterdag 19 april 2014
Vandaag kon ik eindelijk uitslapen, maar nee hoor, om half 8 klaar wakker. Hup, de zonnebrand tevoorschijn halen en de zon in. Naomi B. en ik had matrassen buiten gelegd en zijn lekker gaan zonnen. Het was echt ontzettend warm.. Maar eindelijk, na 3 weken, ben ik verkleurd!  Rond 4 uur zijn we even naar een voetbaltoernooi gaan kijken van de leraren. Het was leuk om te zien hoe ze fanatiek voetbal spelen op slippers. We gingen op een paar keien zitten en toen we later keken, lagen er allemaal gebruikte condooms tussen, genieten! Toen we weer thuis kwamen, bleek dat de stroom overal was uitgevallen. Behalve bij ons want wij zitten op de generator van de kerk. Nog geen half uur later stonden er een paar vrouwen op de stoep die vroegen of ze hun mobiel en laptop op mochten laden. Eerst wilden we het niet doen vanwege de inbraak. Dan ben je toch wat voorzichtiger. Maar we hebben maar besloten om de volgende keer alleen de telefoons binnen te laten. Dan kunnen ze die later ophalen. Nog even na het eten met mn ouders geskypt en daarna naar de kerk. Opgetut, check. Jurkje, check. Gaan met die banaan. De kerk zat echt tjokvol. Die priester was buiten bij een kampvuur om een gebed op te zeggen en wij volgde hem daarna naar binnen. We kregen een goed plekje. Echt een bijzondere dienst. Er werd gedanst en gezongen Maar helaas ook heel veel gepraat en dat verstonden we amper. We kregen in het midden van de dienst een plens met water in ons gezicht voor de reiniging. Echt een verschil met de kerk in Nederland. We mochten niet met onze benen over elkaar zitten, dat betekent dat je iets verbergt. Om kwart over 10 waren we weer thuis.

Zondag 20 april 2014
Vannacht heeft het ontzettend hard geonweerd en geregend. Toen vanmorgen de wekken om 7 uur ging, had ik het even moeilijk. Eindelijk had ik het idee dat ik kon uitslapen.. Vandaag gaan we naar Bamenda en Bafut. We hebben echt zin om er weer even uit te gaan. Het is PASEN! Gisteren een lekker eiersalade gemaakt voor de meiden. Eitje hoort erbij toch?! Ik word hier de chef-kokkin genoemd haha! Wat een eer.. We hadden de tafel gedekt met allemaal leuke servetjes, kuikenkaarsjes en lekkere broodjes. Even een geniet-momentje. Ook wel weer een moment waarop je denkt aan de familie. Na het ontbijt gingen met de taxi naar Bamenda waar onze vriend Basil op ons wachtte. Na een flinke onderhandeling over het geld, vertrokken we naar Lake Awing. Super mooi meer. Super blauw. Ze noemen het ‘het heilig meer’. Een man vertelde over het meer dat je dit gewoon kon drinken. Toen ik aan hem vroeg waarom het water dan niet gebruikt word voor de waternood hier was hij beledigd. Want God zelf had hem gezegd dat dit meer daar niet voor bestemd was. Hij wilde op het laatste ook een aardige smak geld. Vervolgens naar de naar ‘de Fon’ in Bafut gegaan. Een Fon is een koning met meer dan 100 vrouwen. We kregen het terrein te zien en een Afrikaanse dans. Leuk om te zien! Het was een super, even weer een besef wat een zegening dat we hier mogen zijn.. We zijn flink afzet, maar achteraf was dat het allemaal waard. Die mensen hier hebben het harder nodig dan wij, denken we dan maar.